ความเป็นพิษของกลูโคนาสเตอติอินและสารอนุพันธุ์ ต่อเซลล์ MCF-7 และ HepG2

บทคัดย่อ

มีผลงานวิจัยเผยแพร่อย่างกว้างขวางเกี่ยวกับความสามารถในการต้านมะเร็งของสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพประเภทไอโซไธโอไซยาเนทในพืชตระกูลกะหล่ำ ในงานวิจัยนี้ได้ทําการศึกษาความสามารถในการเป็นพิษต่อเซลล์มะเร็งเปรียบเทียบระหว่าง gluconasturtiin สารตั้งต้นที่พบตามธรมชาติใน watercress และสาร phenethyl isothiocyanate (PEITC) ซึ่งเป็นสารอนุพันธุ์ในเซลล์มะเร็งเต้านม (MCF-7) และเซลล์มะเร็งตับ (HepG2) โดยวิธี MTT assay ช่วงความเข้มข้นที่ศึกษาได้แก่ 0-100 μM และผันแปรระยะเวลาในการบ่มสารเป็น 24 48 และ 72 ชั่วโมง โดยมี paclitaxel เป็นตัวอย่างควบคุมที่เป็นบวก ผลการทดลองพบว่า การมีชีวิตของเซลล์ MCF-7 ลดลงเมื่อเลี้ยงด้วยอาหารที่มีสาร PEITC โดยความเข้มข้นที่ทําให้การมีชีวิตของเซลล์ลดลงร้อยละ 50 หรือ IC50 มีค่าเป็น 10.22 3.61 และ 2.68 μM ในขณะที่ค่า IC50 ของ PEITC ใน HepG2 มีค่าเป็น 6.74 4.22 และ 4.19 μM ตามลําดับ นอกจากนี้พบว่า gluconasturtiin ไม่มีความเป็นพิษต่อเซลล์มะเร็งทั้งสองชนิดในช่วงความเข้มข้นที่ทําการศึกษา และเพื่อศึกษากลไกความเป็นพิษของ PEITC จึงได้ทําการทดสอบความสามารถในการทําให้เกิดอะพอพโทสิสในเซลล์ MCF-7 โดยวิธี fluorescence microscopy ด้วยเทคนิคการย้อมด้วย AO/PI ผลการทดลองเลี้ยงเซลล์ MCF-7 ในสภาวะที่มี PEITC ที่ความเข้มข้นเท่ากับ IC50 เป็นเวลา 48 ชั่วโมง พบว่าโครมาตินของเซลล์เกิดการจับกันแน่นและนิวเคลียสเกิดการแตกหัก และพบว่ากลไกการเป็นพิษต่อเซลล์ของ PEITC เกี่ยวข้องกับกระบวนการอะพอพโทสิส แต่อย่างไรก็ตามควรมีการศึกษาความเป็นพิษต่อเซลล์ปกติต่อไป