การคัดเลือกตัวแปรในตัวแบบการถดถอยเชิงเส้นพหุ โดยใช้วิธีการค้นหาแบบต้องห้าม

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ได้เสนอวิธีการคัดเลือกตัวแปรในการวิเคราะห์การถดถอยตัวแบบเชิงเส้นพหุโดยใช้วิธีการค้นหาแบบต้องห้ามที่ใช้ฟังก์ชันเป้าหมายเป็นค่าความคลาดเคลื่อนกำลังสองเฉลี่ยและค่าเฉลี่ยความคลาดเคลื่อนสัมบูรณ์ แล้วนำผลมาเปรียบเทียบกับเทคนิคการคัดเลือกตัวแบบโดยวิธีการถดถอยแบบขั้นตอน เกณฑ์ที่ใช้ในการเปรียบเทียบ คือ ร้อยละของจำนวนครั้งที่คัดเลือกตัวแบบได้ถูกต้อง ในการศึกษาได้เปรียบเทียบการคัดเลือกตัวแปรอิสระเข้าสู่ตัวแบบในกรณีที่ไม่มีและมีปัญหาสหสัมพันธ์เชิงเส้นพหุ โดยใช้วิธีการจำลองข้อมูล จำนวนตัวแปรอิสระในตัวแบบเต็มรูปเท่ากับ 6 ตัวแปร และจำนวนตัวแปรอิสระที่ใช้ในการหาค่าตัวแปรตามเท่ากับ 4 ตัวแปร ขนาดตัวอย่างเท่ากับ 25 และ 100 กระทำซ้ำ 500 ครั้งในแต่ละสถานการณ์ กรณีที่ข้อมูลไม่มีปัญหาสหสัมพันธ์เชิงเส้นพหุ ความสามารถในการคัดเลือกตัวแบบของวิธีการถดถอยแบบขั้นตอนและการค้นหาแบบต้องห้ามที่ใช้ฟังก์ชันเป้าหมายทั้งสองมีร้อยละของความถูกต้องใกล้เคียงกัน แต่กรณีที่มีปัญหาสหสัมพันธ์เชิงเส้นพหุ วิธีการค้นหาแบบต้องห้ามที่มีฟังก์ชันเป้าหมายทั้งสองมีร้อยละของตัวแบบที่ถูกต้องสูงกว่าวิธีการถดถอยแบบขั้นตอน โดยวิธีการถดถอยแบบขั้นตอนจะให้ค่าสัมประสิทธิ์การถดถอยของตัวแปรอิสระมีเครื่องหมายผิดไปจากที่กำหนดในการจำลอง