Species Diversity of Wild Mushroom at Sai Thong National Park, Chaiyaphum Province
Main Article Content
Abstract
The objective of this study is an investigation the species diversity of mushrooms in the forest at the conservation site in Sai Thong National Park, Chaiyaphum Province during the rainy season from June to August 2022. The Sai Thong National Park has comprised a diverse forest; dry dipterocarp, dry evergreen, lower montane rainforest, and secondary forest. In this national park, during rainy season, local peoples are permitted to access for collecting edible mushroom for their eating and selling in the local market. All samples were identified in laboratory on morphological characteristics. The results showed 15 families, 32 genera, and 66 taxa were observed in this area, the edible mushroom was found highest about 33 species and distribution in dry dipterocarp, dry evergreen, and lower montane rainforest. The medicinal mushroom was found in 5 species in dry dipterocarp forest only. The poisonous mushrooms were found in 13 species, the genus Amanita (6 species) presented the highest diversity and distribution in tree forest types. Based on the data of mushrooms diversify of edible and poisonous mushrooms obtained from the forest of Sai Thong National Park during the rainy season, should be notified or publicized for local villagers who come to collect mushrooms in the area in order to prevent collecting poisonous mushrooms for eating by people in the community.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กิตติมา ด้วงแค. (2549). การติดตามการเปลี่ยนแปลงความหลากชนิดของเห็ดราขนาดใหญ่ในพื้นที่ลุ่มน้ำเข็ก จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารสงขลานครินทร์ ฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 28(2): 293 - 333.
ขวัญุเรือน นาคสุวรรณกุล, สิทธิพร ปานเม่น, สุจิตรา สิกพันธ์, ศิริวรรณ ลือดัง, ณัฐกานต์ หนูรุ่น, อัจจิมา ทองบ่อ และชุลีพร จันทรเสนา. (2562). คู่มือการศึกษาลักษณะทางสัณฐานวิทยาของเห็ด เห็ดพิษและการเฝ้าระวังในชุมชน. ขอนแก่น : บริษัทศิริภัณฑ์ออฟเซ็ต (2549) จำกัด 230 หน้า.
ขวัญุเรือน นาคสุวรรณกุล, อัจจิมา ทองบ่อ, ชุลีพร จันทรเสนา, โชติกา องอาจณรงค์, เสนีย์ พลราช, สิทธิพร ปานเม่น, ณัฐกานต์ หนูรุ่น, สุจิตรา สิกพันธ์ และศิริวรรณ ลือดัง. (2564). การจำแนกเห็ดพิษด้วยลักษณะทางสัณฐานวิทยาและภูมิปัญญาท้องถิ่น ในจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิทยาศาสตร์ มข. 49(1): 40 - 57.
ขวัญุเรือน นาคสุวรรณกุล, อัจจิมา ทองบ่อ, ชุลีพร จันทรเสนา, วีรนุช โคตรวงศ์, สิทธิพร ปานเม่น, ณัฐกานต์ หนูรุ่น, สุจิตรา สิกพันธ์, ศิริวรรณ ลือดัง, พิมอำไพ คงแดง, มณี เขม้นเขตรการ, จตุพร ชัยชนะ, โชติกา องอาจณรงค์ และเสนีย์ พลราช. (2565). การระบุชนิดเห็ดพิษและเห็ดรับประทานได้ด้วยลักษณะทางสัณฐานวิทยาภูมิปัญญาท้องถิ่นและการแพร่กระจายในประเทศไทย. วารสารวิทยาศาสตร์บูรพา 27(1): 66 - 84.
ธีระวุฒิ มูลอาษา. (2561). เห็ดป่าหนองระเวียง : ความหลากหลายและการใช้ประโยชน์ที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์. นครราชสีมา: โครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืช มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน. 246 หน้า.
นิวัฒ เสนาะเมือง. (2553). เห็ดป่าเมืองไทย : ความหลากหลายและการใช้ประโยชน์. กรุงเทพฯ: ยูนิเวอร์แซล กราฟฟิค แอนด์ เทรดดิ้ง. 424 หน้า.
บารมี สกลรักษ์, กิตติมา ด้วงแค, จันจิรา อายะวงศ์, กฤษณา พงษ์พานิช และวินันท์ดา หิมะมาน. (2559). เห็ดครีบ : กลุ่มป่าแก่งกระจาน เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเชียงดาว และเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูเชียว. สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช, กรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืช. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. 240 หน้า.
บารมี สกลรักษ์, สมจิตรติยา ศรีสุวรรณ, วินันท์ดา หิมะมาน, กิตติมา ด้วงแค, ปานรดา แจ้งสันเทียะ และกฤษณา พงษ์พานิช. (2561). การใช้ประโยชน์จากเห็ดของชุมชนโดยรอบพื้นที่อุทยานแห่งชาติน้ำพองและอุทยานแห่งชาติภูเวียง จังหวัดขอนแก่น. ใน: งานประชุมวิชาการการบริหารจัดการความหลากหลายทางชีวภาพแห่งชาติ ครั้งที่ 5. สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ, สุราษฎร์ธานี. 1 - 12.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2539). เห็ดกินได้และเห็ดมีพิษในประเทศไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน. 180 หน้า.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2550). เห็ดในประเทศไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: บริษัท ทีฟิล์ม จํากัด. 272 หน้า.
ศูนย์พันธุวิศวกรรมและเทคโนโลยีชีวภาพแห่งชาติ. (2544). เห็ดและราในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ. 120 หน้า.
สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งประเทศไทย. (2550). เห็ดในป่าสะแกราช. กรุงเทพฯ: อรุณการพิมพ์ 80 หน้า.
สิทธิพร ปานเม่น, อัจจิมา ทองบ่อ, ชุลีพร จันทรเสนา,สุจิตรา สิกพันธ์, ศิริวรรณ ลือดัง และสุดารัตน์ จันทะพร. (2561). คู่มือเห็ดมีพิษ. กรุงเทพฯ: กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. 35 หน้า.
สำนักงานบริหารกองทุนภูมิปัญญาการแพทย์แผนไทย กรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก กระทรวงสาธารณสุข. (2556). เห็ดเพื่อสุขภาพตำรับเป็นอาหารเป็นยาและเพื่อเศรษฐกิจตามภูมิปัญญาของหมอพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จํากัด. 408 หน้า.
สำนักงานพัฒนาเศรษฐกิจจากฐานชีวภาพ (องค์การมหาชน). (2552). บัญชีรายการทรัพย์สินชีวภาพเรื่อง จุลินทรีย์ (เห็ด) กรุงเทพฯ: อักษรสยามการพิมพ์. 413 หน้า.
อนงค์ จันทร์ศรีกุล. (2535). เห็ดเมืองไทย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิชจํากัด. 161 หน้า.
อนงค์ จันทร์ศรีกุล, พูนพิไล สุวรรณฤทธิ์ และอุทัยวรรณ แสงวณิช. (2551). ความหลากหลายของเห็ดและราขนาดใหญ่ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 514 หน้า.
อุทัยวรรณ แสงวณิช, พูนพิไล สุวรรณฤทธิ์, อัจฉรา พยัพพานนท์, เจนนิเฟอร์ เหลืองสอาด, อนงค์ จันทร์ศรีกุล และบารมี สกลรักษ์. (2556). บัญชีรายการทรัพย์สินชีวภาพเห็ด. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนาเศรษฐกิจจากฐานรากชีวภาพ (องค์การมหาชน). 374 หน้า.
Chandrasrikul, A., Suwanarit, P., Sangwanit, U., Lumyong, S., Payapanon, A., Sanoamuang, N., Pukahuta, C., Petcharat, V., Sardsud, U., Duengkae, K., Klinhom, U., Thongkantha, S. and Thongklam, S. (2011). Checklist of Mushroom (Basidiomycetes) in Thailand. Bangkok: Biological Diversity Division, Office of Natural Resources and Environmental Policy and Planning. 448 pp.