ผลของการดูดซับโซเดียมโดเดซิลเบนซีนซัลโฟเนตผสมกับ พอลิไวนิลแอลกอฮอล์ ที่มีต่อเสถียรภาพการกระจายตัว ของสารแขวนลอยน้ำเคลือบเซรามิก

บทคัดย่อ

ศึกษาเสถียรภาพการกระจายตัวของอนุภาคในน้ำเคลือบเซรามิกรวมกัน 4 อนุภาค ได้แก่ เกาลิน หินปูน ควอร์ทซ์ และเฟลด์สปาร์ ที่ได้จากการดูดซับสารพอลิเมอร์ชนิดที่ไม่มีประจุ ได้แก่ พอลิไวนิลแอลกอฮอล์(พีวีเอ) และสารลดแรงตึงผิวชนิดไอออนลบ ได้แก่ โซเดียมโดเดซิลเบนซีนซัลโฟเนต (เอสดีบีเอส) ทั้งแบบเดี่ยว ๆ และแบบผสม ใช้การศึกษาไอโซเทอร์มการดูดซับและศักย์ซีตาที่ค่าความเข้มข้นของสารพอลิเมอร์และสารลดแรงตึงผิวต่างๆกันเพื่อให้เข้าใจเสถียรภาพการกระจายตัวของน้ำเคลือบเซรามิกที่กำหนดค่าความแรงไอออนคงที่เป็น 0.01 โมลาร์โซเดียมคลอไรด์ และพีเอชเท่ากับ 9 ผลการศึกษา พบว่า การดูดซับพีวีเอบนอนุภาคในน้ำเคลือบเซรามิกมีค่าศักย์ซีต้าลดลงและมีค่าเสถียรภาพการกระจายตัวต่ำ ส่วนการดูดซับพีวีเอเมื่อผสมกับเอสดีบีเอสมีปริมาณสูงกว่าการดูดซับพีวีเอเดี่ยว ๆ และมีผลทำให้ค่าเสถียรภาพการกระจายตัวสูงขึ้น โดยเป็นการเพิ่มประจุลบของสายโซ่พอลิเมอร์ ทําให้เกิดแรงผลักประจุชั้นซ่อนพิเศษเพิ่มขึ้นจากแรงความเกะเกะระหว่างอนุภาคในน้ำเคลือบเซรามิกสํำหรับสิ่งที่น่าสนใจในการดูดซับเอสดีบีเอสคือปริมาณการดูดซับบนอนุภาคในน้ำเคลือบเซรามิกที่ดูดซับพีวีเอไว้แล้ว (PVA+SDBS) จะต่ำกว่าปริมาณการดูดซับเอสดีบีเอสแบบเดี่ยวๆ แต่ค่าเสถียรภาพการกระจายตัวมีค่าสูงกว่าการดูดซับ
แบบเดี่ยวๆ ซึ่งอาจเกิดจากการดูดซับร่วมกันของสารเชิงซ้อนระหว่างพีวีเอกับเอสดีบีเอส (PVA-SDBA complexes) สามารถสรุปได้ว่า สภาวะที่เหมาะสมในการเติมสารพอลิเมอร์และสารลดแรงตึงผิวในแบบผสมกันระหว่างพีวีเอกับเอสดีบีเอส มีผลทําให้เกิดเสถียรภาพการกระจายตัวสูงกว้าในแบบเดี่ยวๆ โดยแรงผลักจากชั้นซ้อน