องค์ความรู้และแนวคิดด้านการจัดการเรียนรู้จากรายการโทรทัศน์ครู

ผู้แต่ง

  • ปรีดา เบ็ญคาร โปรแกรมวิชาวัดผลการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • ณรงค์ กาญจนะ โปรแกรมวิชาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • จงกล บัวแก้ว โปรแกรมวิชาวัดผลการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • ภัคพงศ์ ปวงสุข ภาควิชาครุศาสตร์เกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง
  • เกวลิน ชัญณรงค์ โปรแกรมวิชาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • อังคนา อุทัยรัตน์ โปรแกรมวิชาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • กมลทิพย์ สมบูรณ์พงษ์ โปรแกรมวิชาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • เขมนิจ วัฒนทินโชติ โปรแกรมวิชาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • ณิชภัทร ชัยวรากรณ์ โปรแกรมวิชาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • นิพัทธา ชัยกิจ โปรแกรมวิชาหลักสูตรและการจัดการเรียนรู้ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา
  • เปมิกา สิทธิจันทร์ สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา

คำสำคัญ:

โทรทัศน์ครู, องค์ความรู้, แนวคิดด้านการจัดการเรียนรู้, แนวปฏิบัติที่ดีเกี่ยวกับการจัดการเรียนรู้, ทักษะการสอน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ความรู้และแนวคิดด้านการจัดการเรียนรู้จากรายการโทรทัศน์ครู แหล่งข้อมูลเป็นรายการโทรทัศน์ครูจำนวน 60 ตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสรุปองค์ความรู้และแนวคิดจากรายการโทรทัศน์ครู  วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหาและการแจกแจงความถี่และสังเคราะห์ได้เป็นองค์ความรู้และแนวคิดที่สำคัญด้านการจัดการเรียนรู้ ผลการวิจัยพบว่า สังเคราะห์ได้องค์ความรู้และแนวคิดด้านการจัดการเรียนรู้ 40 ประเด็น ประเด็นที่นำเสนอมากที่สุด 5 ข้อแรก ได้แก่

1) การใช้คำถามและพัฒนาทักษะการคิด เทคนิคพื้นฐานที่กระตุ้นให้นักเรียนคิดก็คือ การใช้คำถาม ครูสามารถสร้างสรรค์กิจกรรมได้อย่างหลากหลายที่ช่วยส่งเสริมทักษะการคิดของนักเรียน ให้นักเรียนได้มีโอกาสตั้งคำถาม สร้างโจทย์ปัญหาเอง คาดเดาคำตอบเอง สร้างชิ้นงานเอง คิดจินตนาการ ค้นคว้าในสิ่งที่ตนเองอยากรู้ ระดมสมองกับเพื่อน แสดงความคิดเห็นและอภิปรายร่วมกัน มีโอกาสได้รับประสบการณ์ตรง ได้ใช้ประสาทสัมผัสหลายด้าน ได้คิดแบบโยนิโสมนสิการ

2) การใช้สื่อ  สื่อที่ดีนั้นไม่จำเป็นต้องมีราคาแพง ความคิดสร้างสรรค์ของครูสำคัญที่สุด ซึ่งสามารถเปลี่ยนของที่ดูธรรมดาให้เป็นสื่อการสอนที่ดีมากได้  การใช้สิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบตัวของนักเรียน เช่น วัสดุ อุปกรณ์ บุคคลและสถานที่ต่างๆ ในท้องถิ่นมาเป็นสื่อการเรียนรู้ จะทำให้นักเรียนได้สัมผัสและเห็นของจริง นักเรียนจะเข้าถึงข้อมูลและเข้าใจเนื้อหาที่จะสอนได้ง่ายขึ้น

3) การฝึกปฏิบัติ การเรียนรู้ที่ดีคือการได้ฝึกปฏิบัติ ได้มีโอกาสวางแผน  คิดและตั้งคำถามที่น่าสนใจ แก้ปัญหาและประเมินผลงานตนเองและของเพื่อน รวมทั้งได้เรียนรู้กระบวนการและสรุปความรู้ได้ด้วยตนเอง โดยมีครูเป็นผู้คอยชี้แนะ และก่อนหมดคาบเรียนควรให้นักเรียนได้ฝึกเป็นรายบุคคล จะทำให้ทราบว่านักเรียนแต่ละคนสามารถเรียนรู้ได้สำเร็จเพียงใด นักเรียนคนใดต้องซ่อมสริมก่อนเรียนเนื้อหาต่อไปหรือไม่ การได้ลงมือปฏิบัติจริงในสถานที่จริงหรือในชุมชนจะทำให้นักเรียนได้เห็นและเรียนรู้สิ่งต่างๆ รวมทั้งได้ฝึกความอดทนอีกด้วย    

4) ด้านการสร้างเจตคติทีดีต่อการเรียนและการสร้างบรรยากาศการเรียนรู้อย่างมีความสุข  นักเรียนมีความสุขและมีเจตคติที่ดีต่อการเรียนรู้เมื่อได้เข้าร่วมกิจกรรมที่สนุกสนาน สอดคล้องกับความสนใจ ได้ร้องเพลง ได้ถามในสิ่งที่พวกเขาอยากรู้ ทำในสิ่งที่อยากจะทำ ตื่นเต้นกับการเรียนรู้ ได้แสวงหาความรู้ได้ด้วยตนเอง ฝึกปฏิบัติและทำงานร่วมกับครู ครูควรจัดกิจกรรมที่หลากหลาย ให้โอกาสและเวลากับนักเรียน สอนอย่างเป็นขั้นตอน ใจเย็น ไม่เร่งรัดนักเรียนเกินไป รวมทั้งใจดีและเป็นกันเองกับนักเรียน   

5) ด้านการกระตุ้นความสนใจของนักเรียนและให้นักเรียนมีส่วนร่วม การตกแต่งห้องเรียนเพื่อทำให้นักเรียนมีความรู้สึกว่าได้อยู่ในสถานการณ์จริงในเรื่องนั้นๆ จะทำให้การเรียนการสอนมีชีวิตชีวามากขึ้น การใช้กิจกรรมที่แปลกใหม่ การให้นักเรียนมีส่วนร่วมและเห็นความสำคัญของเรื่องที่จะเรียน จะทำให้นักเรียนตื่นเต้นและสนใจเรียน ส่งผลให้นักเรียนมีการเรียนรู้ที่ดีขึ้น

เอกสารอ้างอิง

[1] ปริยาภรณ์ ตั้งคุณานันต์. 2557. การพัฒนารูปแบบการบริหารศูนย์ฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูของคณะครุศาสตร์อุตสาหกรรม สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 13(1), น.37-44.
Tungkunanan, P. 2014. A Development of the Administration Model of Teacher Training Center of the Faculty of Industrial Education at King Mongkut's Institute of Technology, Ladkrabang. Journal of Industrial Education. 13(1), น. 37-44.

[2] คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยและสถาบันเครือข่าย. 2554. โครงการพัฒนาระบบโทรทัศน์ครู(TEACHER TV): การ ติดตามประเมินผลและประกันคุณภาพ. ค้นเมื่อ 8 เมษายน 2554,จาก https://www.cued-ttv.net
Faculty of Education, Chulalongkorn University and Partnership Institutions. 2011. Development of Teachers TV System Project: Monitoring, Evaluation and Quality Assessment Retrieved April 8, 2011, from https://www.cued-ttv.net

[3] Ornstein, A.C. and Lasley II, T.J. 2000.Strategies for Effective Teaching. 3rd ed.Boston: McGraw-Hill.

[4] Wilen, W., Hutchison, J. and Bosse M. I. 2008. Dynamics of Effective Secondary Teaching. 6th ed. Boston: Allyn and Bacon.

[5] ณรงค์ กาญจนะ. 2553. ทักษะและเทคนิคการสอนเบื้องต้น เล่ม 1. สงขลา: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.

[6] พัชนี ภักดี. 2545. ผลการใช้สื่อในชีวิตประจำวันประกอบการสอนภาษาอังกฤษที่มีต่อความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหา-บัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
Pakdee, P. 2002. A study on the Effect of Using Authentic Materials for English Reading Instruction on the Ability of Reading Comprehension of Matha-yomasuksa Four Students. Master’s Thesis in Curriculum and Instruction, GraduateSchool, Nakhon Sawan Rajabhat University.

[7] ประภาพรรณ เอี่ยมสุภาษิต. 2552. ทฤษฎีการเรียนรู้กับการเรียนการสอน. ใน มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. ทฤษฎีการเรียนรู้ กับการเรียนการสอน. น. 1-62. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัย- ธรรมาธิราช.
Iamsupasit, P. 1999. Learning Theories and Instruction. in Sukhothai Thammathirat Open University. Learning Theories and Instruction. p. 1-62. Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat Open University.

[8] เลขาธิการสภาการศึกษา, สำนักงาน. 2553.แนวทางการนำภูมิปัญญาไทยเข้าสู่กระบวนการเรียนรู้นอกระบบโรงเรียนและการ เรียนรู้ตามอัธยาศัย. นนทบุรี: โรงพิมพ์ชุมชนสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

[9] Miller, Susan P. 2009. Validated Practices for Teaching Students with Diverse Needs and Abilities. 2nd ed. Upper Saddle River, NJ: Pearson Education, Inc.,

[10] คณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน, สำนักงาน.2553. แนวทางการจัดการเรียนรู้ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ.

[11] ประสาท อิศรปรีดา. 2549. สารัตถะจิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 6. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.

[12] สิริพัชร์ เจษฎาวิโรจน์. 2550. การสอนระดับประถมศึกษา 2. พิมพ์ครั้งที่ 2.กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

[13] ระวิวรรณ ศรีคร้ามครัน. 2551. เทคนิคการสอน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2015-08-31

รูปแบบการอ้างอิง

เบ็ญคาร ป., กาญจนะ ณ., บัวแก้ว จ., ปวงสุข ภ., ชัญณรงค์ เ., อุทัยรัตน์ อ., สมบูรณ์พงษ์ ก., วัฒนทินโชติ เ., ชัยวรากรณ์ ณ., ชัยกิจ น., & สิทธิจันทร์ เ. (2015). องค์ความรู้และแนวคิดด้านการจัดการเรียนรู้จากรายการโทรทัศน์ครู. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 14(2), 687–694. สืบค้น จาก https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/JIE/article/view/122607

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย