รูปแบบการบริหารเครือข่ายความร่วมมือการส่งเสริมความประพฤตินักเรียนของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
คำสำคัญ:
รูปแบบ, การบริหารเครือข่ายความร่วมมือ, การส่งเสริมความประพฤตินักเรียนบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการบริหารเครือข่ายความร่วมมือการส่งเสริมความประพฤตินักเรียน และ 2) ประเมินความเหมาะสม ความเป็นไปได้ และความเป็นประโยชน์ของการใช้รูปแบบการบริหารเครือข่ายความร่วมมือการส่งเสริมความประพฤตินักเรียนของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน การวิจัยมีวิธีดำเนินการวิจัย 2 ขั้นตอน โดยขั้นตอนที่ 1 การพัฒนารูปแบบดำเนินการยกร่าง และตรวจสอบรูปแบบการบริหารเครือข่ายความร่วมมือการส่งเสริมความประพฤตินักเรียนของสถานศึกษา โดยใช้การสนทนากลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 11 คน โดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบบันทึกประเด็นการสนทนากลุ่ม การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหา และขั้นตอนที่ 2 การประเมินความเหมาะสม ความเป็นไปได้ และความเป็นประโยชน์ของการใช้รูปแบบการบริหารเครือข่ายความร่วมมือการส่งเสริมความประพฤตินักเรียนของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้อำนวยการกลุ่มส่งเสริม ผู้บริหารสถานศึกษา และครู จำนวน 369 คน กำหนดขนาดของกลุ่มตัวอย่างใช้ตารางสำเร็จรูปของ เครจซี และมอร์แกน โดยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบประเมินแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ค่าความเที่ยง 0.89 การวิเคราะห์ข้อมูล โดยคำนวณค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการบริหารเครือข่ายความร่วมมือการส่งเสริมความประพฤตินักเรียนของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ประกอบด้วย 4 ส่วน คือ ส่วนที่ 1 ส่วนนำ คือ หลักการ วัตถุประสงค์ และแนวคิดที่ใช้ในการพัฒนา ส่วนที่ 2 องค์ประกอบของรูปแบบ มี 3 เครือข่ายย่อย คือ ระดับเขตพื้นที่การศึกษา ระดับอำเภอ และระดับสถานศึกษา ส่วนที่ 3 แนวทางการนำรูปแบบไปใช้ และส่วนที่ 4 เงื่อนไขความสำเร็จ และ 2) ผลการประเมินการใช้รูปแบบในด้านความเหมาะสม ด้านความเป็นไปได้ และด้านความเป็นประโยชน์ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด
เอกสารอ้างอิง
Ratchakitcha. (2017). Constitution of the Kingdom of Thailand, B.E 2560 (2017). Bangkok: The Cabinet and the Government Gazette Printing. 1-90. (in Thai)
Office of the Education Commission. (1999). National education act 1999: Amendment of (No. 2) BD 2545 (AD 2002) and (No. 3) BD 2553 (AC 2010). Bangkok: Academic department of Thebooks. 13. (in Thai)
Wangsrikun, A. (2014). “Thai education in the 21st century: productivity and development approach.” Journal of Humanities and Social Sciences Graduate school Pibulsongkram Rajabhat University. 8(1), 1-17. (in Thai)
Office of the Basic Education Commission. (2017). Operation manual promote student behavior and surveillance of drug problem. Bangkok: Office of Printing Works Veterans Relief Organization. 17. (in Thai)
Office of the Basic Education Commission. (2014). Handbook for the protection and assistance of school children. Bangkok: The Agricultural Cooperative Federation of Thailand. 1-2. (in Thai)
Agranoff, Robert. (2006). “Inside Collaborative Networks: Ten Lessons for Public Managers.” Public Administration Review. 66(6), 56-65.
Weltch, M., & Tulbert, B. (2000). “Practitioner’s Perspective of Collaboration: A Social Validation and Factor Analysis.” Journal of Educational and psychological consultant. 11(3-4), 357-378.
Kanjanavasri, S, Sujiva, S., Suwanmunkar, S., Traiwichitkhun, D., Jangsiripornpakorn, A., Lawthong, N., Phongvarin, C., …Wintachai, J. (2006). Operating Model of Integrated Educational Management System for Educational Service Areas and Schools. Research Council of Thailand. (in Thai)
Wichitputchraporn, W. (2004). “A Development of Model of Decentralized Education Management in Basic Education Schools Based on the National Education act B.E. 2542.” Doctoral thesis, Chulalongkorn University. 255-287. (in Thai)
Sakpuaram, J. (2002). “A Proposed Model of the Charter School Administration for Thailand.” Doctoral thesis, Chulalongkorn University. 202-206. (in Thai)
Brown, W. B., & Moberg, D. J. (1980). Organization Theory and Management: A Macro Approach. New York: John Wiley and Sons. 16-17.
Stufflebeam, D. L., Madaus, G. F., & Kellaghan, T. (2000). Evaluation Models Viewpoints on Educational and Human Services Evaluation. 2nd ed. Boston: Kluwer Academic Publishers. 444-455.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). “Determining Sample Size for Research Activities.” Journal Education and Psychology Measurement. 30(3), 607-610.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological Testing. 5th ed. New York: Harper Collins. 202-204.
Srisa-ard, B. (2013). Introduction to research. 9th ed. Bangkok: Suwiriyasan Publisher. 120-121. (in Thai)
Gray, B. (2008). "Enhancing Transdisciplinary Research through Collaborative Leadership." American Journal of Preventive Medicine. 35(2), 124-132.
Starkey, P. (1997). Networking for development. London: IFRTD (The International Forum for Rural Transport and Development). 67-68.
Peangsawad, W. (2010). “Developing Model Research.” Rajabhat Sakon Nakhon University Journal. 2(4), 1-15. (in Thai)
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2021 วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
"ข้อคิดเห็น เนื้อหา รวมทั้งการใช้ภาษาในบทความถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน"
