การสร้างสรรค์สีเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมประยุกต์สู่การออกแบบ

Main Article Content

กันยาพร กุณฑลเสพย์
เกรียงศักดิ์ เขียวมั่ง
ซังฮี คิม

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีจุมุ่งหมาย(1) เพื่อการศึกษาถึงภูมิปัญญาทางด้านสี(2) นำไปสู่วิเคราะห์ลักษณะสีที่เกิดจากวัสดุ ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมโดยอาศัยหลักภูมิปัญญาด้านสีและ(3) การนำผลการวิจัยไปประยุกต์ใช้ในงานออกแบบ วิธีการศึกษาประเด็นหลัก 4 แนวคิด (1) สีไทย กระบวนการด้านสีจากหนังสือ เอกสารที่เกี่ยวข้องและปราชญ์ชุมชนซึ่งเป็นองค์ความรู้ที่มีมาตั้งแต่อดีตซึ่งเป็นองค์ความรู้ที่มีอยู่ (2) เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม โดยศึกษาวัสดุที่นำมาใช้ในการสร้างสีจากการศึกษาข้อมูลในส่วนของประเด็นที่หนึ่ง (3) การทดลองโดยเป็นการนำวัสดุธรรมชาติจากการศึกษาข้างต้นมาทำการทดลองสร้างสีเพื่อหาอัตราส่วนและลักษณะกายภาพที่เหมาะสมเพื่อการนำไปใช้งาน(4) การประยุกต์ ที่มุ่งเน้นถึงการนำสีที่ได้จากการทดลองมาประยุกต์ใช้ในการสร้างสรรค์งานออกแบบเชิงพาณิชย์


ผลการศึกษาพบว่าภูมิปัญญาทางด้านเป็นศิลปะพื้นบ้านที่มีเอกลักษณ์และลักษณะเฉพาะถิ่น ยังสามารถส่งเสริมและพัฒนาเพื่อใช้ในงานผลิตภัณฑ์ให้เกิดประโยชน์สูงสุดในงานผลิตภัณฑ์ ในการสร้างสรรค์เชิงพาณิชย์และส่งเสริมเอกลักษณ์และสามารถลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่างมีประสิทธิภาพซึ่งสอดคล้องกับการพัฒนาเศษฐกิจและตอบสนองความต้องการของตลาดและนโยบายของรัฐการใช้วัสดุธรรมชาติในท้องถิ่นที่อยู่ใกล้ตัวมาดัดแปลงสร้างสรรค์ให้เกิดประโยชน์แก่ตนเองเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมซึ่งวัสดุที่สามารถประยุกต์สร้างสรรค์สีที่สะท้อนถึงวิถีชีวิตความเป็นอยู่ที่มีความเชื่อมโยงกับบริบททางวัฒนธรรมแสดงถึงอัตลักษณ์

Article Details

How to Cite
กุณฑลเสพย์ ก., เขียวมั่ง เ., & คิม ซ. (2017). การสร้างสรรค์สีเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมประยุกต์สู่การออกแบบ. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 16(1), 113–121. สืบค้น จาก https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/JIE/article/view/124079
บท
บทความวิจัย

References

[1] กรมส่งเสริมการเกษตร.2557.ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับภูมิปัญญาท้องถิ่น. กรุงเทพฯ. (ม.ป.ท.).

[2] กลุ่มบริษัท ยูคอมจำกัด.2543. หัวโขน สมบัติศิลป์ แผ่นดินไทย. กรุงเทพฯ:กลุ่มบริษัท ยูคอมจำกัด

[3] วัฒนะ จูฑะวิภาค.2552.ศิลปะพื้นบ้าน.กรุงเทพ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

[4] วิบูลย์ ลี้สุวรรณ.2556.ศิลปหัตถกรรมพื้นบ้าน.กรุงเทพฯ : ต้นอ้อ แกรมมี่.

[5] ไพโรจน์ พิทยเมธี .2558.THAI TONE. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: https://www.mediafire.com/file/ b969jnpk4o4gkto/THAITONE.zip.(วันที่ค้นข้อมูล: 2 กุมภาพันธ์ 2559)

[6] ยุวดี ทองอ่อน .2558. ภูมิปัญญาพื้นบ้าน : การสร้างสรรค์วัสดุเพื่อเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม.ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต. สาขาศิลปะการออกแบบ. คณะมัณฑณศิลป์. มหาวิทยาลัยศิลปากร

[7] รัษฎา วงศ์อนันต์ อุดมศักดิ์ สารีบุตรและจตุรงค์ เลาหะเพ็ญแสง.2558.การศึกษาศิลปวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ไทลื้อเพื่อการออกแบบพัฒนาเครื่องประกอบการแต่งกาย วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม,14(3),น.368-375.
Wong a-nan R., Saributr A, and Louhapensang J.2015.Study of Ethnic Tailue Cultural Art for Accessory Product Design. Journal of Industrial education, 14(3),p.368-375

[8] สถาพร ดีบุญมี ณ ชุมแพ และ พิชัย สดภิบาล. (2552).วัสดุพื้นถิ่นภาคกลางที่ใช้ในการผลิตครุภัณฑ์.พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ:โอเดียนสโตร์.

[9] Akira Kurosawa.2014.THE COLOR THESAURUS.ค้นเมื่อวันที่5 มิถุนายน 2559.จากhttps://ingridsundberg.com/ 2014/02/04/the-color-thesaurus/

[10] Hopper,Robin.1984. The Ceramic Spectrum. rev. Pensylvania: Chilton Book Company.