PEDAGOGY DEVELOPMENT IN CONCEPT OF CONTEMPLATIVE EDUCATION TO INDUSTRIAL SAFETY COURSE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aimed at examining learners’ achievement and their attitude towards pedagogy in concept of contemplative education. The samples used in this were 17 Industrial Engineering Students studying in Faculty of Education Technology. The research instruments employed were learning achievement pretest and posttest as well as questionnaire in order to survey learners’ attitude towards Industrial Safety Course focusing on instructor, teaching environment, teaching methodology, course contents, classroom activities, evaluation, and meaningful course. The statistical analysis of data involved Percentages, Mean, Standard Deviation, T-Test and Statistical significance. The results indicated that learners well performed their learning achievement in statistically significance at 0.05 level and 44.84 percent after implementing pedagogy in concept of contemplative education. Additionally, it is reported that classroom activities were appropriate, new pedagogy was very interesting and able to facilitate their understanding. Most of the learners pleased to writing journal. They also considered that this course seemed valuable as they could participate in teaching methodology and evaluation so that they could understand themselves and others. It was proved that this pedagogy could serve as a process of improving classroom activity in higher education courses.
Article Details
"The opinions and contents including the words in papers are responsibility by the authors."
"ข้อคิดเห็น เนื้อหา รวมทั้งการใช้ภาษาในบทความถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียน"
References
[2] ทิศนา แขมมณี. 2546. การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมและค่านิยม : จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: เสริมสิน พรีเพรส ซิสเท็ม.
[3] ประเวศ วะสี. 2550. ปาฐกถาสวัสดิ์ สกุลไทย์มหาวิทยาลัยกับจิตตปัญญาศึกษา และไตรยางค์แห่ง การศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
[4] วิจักขณ์ พานิช. 2548. การเรียนรู้ด้วยใจอย่างใคร่ครวญ. ใน กลุ่มจิตวิวัฒน์ (บรรณาธิการ)จิตผลิบาน: อ่อนโยนต่อชีวิต อ่อนน้อมต่อธรรมชาติ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์. น. 205 – 210.
[5] ธนา นิลชัยโกวิทย์. 2550. โครงการวิจัยเพื่อพัฒนาชุดการเรียนรู้การอบรมและกระบวนกรด้านจิตตปัญญาศึกษา. นครปฐม: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา. มหาวิทยาลัยมหิดล.
[6] ปราณี อ่อนศรี. 2557. จิตตปัญญาศึกษาการศึกษาเพื่อการพัฒนามนุษย์ในศตวรรษที่ 21. วารสารพยาบาลทหารบก, 15.(1) น. 7-11.
[7] สุมน อมรวิวัฒน์. 2549. บทบาทของสถาบันการศึกษาต่อการพัฒนาจิตใจ.กรุงเทพฯ: เจริญผล.
[8] ประเวศ วะสี. 2547. การเรียนรู้ที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงภายในธรรมชาติของสรรพสิ่ง: การเข้าถึงความจริงทั้งหมด.กรุงเทพฯ: มูลนิธิสำนึกรักบ้านเกิด.
[9] จิตตปัญญาศึกษา คืออะไร. 2552.โครงการเอกสารวิชาการการเรียนรู้สู่การเปลี่ยนแปลง. นครปฐม: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
[10] ปราณี อ่อนศรี และคณะ. 2556. การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม เพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะตามแนวคิดจิตตปัญญา ศึกษาสำหรับนิสิตระดับอุดมศึกษา. รวมบทความ ประชุมวิชาการประจำปีจิตตปัญญาศึกษา ครั้งที่ 5. ภาวะผู้นำ จิตวิญญาณ และการพัฒนามนุษย์. นครปฐม: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัย มหิดล.
[11] พลวัต วุฒิประจักษ์ และ มาเรียม นิลพันธุ์. 2554. การพัฒนาหลักสูตรรายวิชา จิตตปัญญาศึกษาสำหรับนักศึกษาครูเพื่อเสริมสร้างคุณลักษณะ บัณฑิตที่พึงประสงค์. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์, 2 (2) น. 150-162.
[12] อดิศักดิ์ พงษ์พูลผลศักดิ์. 2544. เอกสารประกอบ การสอนวิชาสถิติชั้นสูงและการวิจัยทางการศึกษา. (อัดสำเนา)
[13] ระวีวรรณ ชินะตระกูล. 2538.วิธีวิจัยการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. (ม.ป.ท.)
[14] ทิพวรรณ ศิริรัตน์.2557. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้ระบบความปลอดภัยตามมาตรฐาน OHSAS 18001 ของพนักงานฝ่ายปฏิบัติการบริษัทสยามนิปปอนสตีลเอ็นจิเนียริ่ง แอนด์คอนสตรัคชั่น คอร์ปอเรชั่น. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม,13. (1), น. 125-132.
[15] ฑิฆัมพร สุภาพ. 2535. การวิเคราะห์กิจกรรมนักเรียนที่ส่งเสริมจริยธรรมในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดกรมสามัญศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์มหาบัณฑิตสาขาการบริหารการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[16] อ้อยทิพย์ ทองดี. 2537. ผลของการพัฒนาจริยธรรมด้านความรับผิดชอบด้วยวิธีการสร้างความตระหนักและการปรับพฤติกรรมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ ปริญญาการศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการแนะแนว บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร.
[17] พัชรา บุญเล่า. 2538. ผลการเข้าค่ายจริยธรรมพร้อมทั้งการให้คำปรึกษาแบบกลุ่มทีมีต่อจริยธรรม ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1,2,3. คณะกรรมการการวิจัยการศึกษา การศาสนาและวัฒนธรรม ของกระทรวงศึกษาธิการ.
[18] ศศิธร ดีเหมาะ. 2539. ผลของการใช้กลุ่มสัมพันธ์ที่มีต่อการพัฒนาความมีวินัยในตนเองของ นักเรียนชั้นประถมศึกษา. การศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการแนะแนว บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร.
[19] วัลลภา จันทร์เพ็ญ. 2544. การพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมเพื่อพัฒนาจริยธรรมของนักศึกษา ช่างอุตสาหกรรม ตามแนวคิดการปรับพฤติกรรมทางปัญญา. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
[20] เมธา อึ่งทอง. 2558. เจตคติต่อวิชาชีพครูของนักศึกษาภาควิชาครุศาสตร์เครื่องกลคณะครุศาสตร์อุตสาหกรรมมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม, 14. (2), น.358-364.
[21] Hart, T.2004. Opening the Contemplative Mind in the Classroom. Journal of Transformative Education, 2(1). P.28 -46.
[22] Ayllon, and Roberts. 1974. Elimination Discipline Problem by Strengthening Academic performance. Journal of Applied Behavior Analysis, 7. P.71-76
[23] Neyer, W.S. 1998. The Impact of Teaching Love and Compassion, A Humane Education Program, on Adolescent and Others. Master Abstracts International. p.37–42.