การทำนายค่าการสึกหรอด้านข้างคมตัดของมีดกลึงคาร์ไบด์ด้วยโครงข่ายประสาทเทียม แบบแพร่กระจายย้อนกลับ

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มุ่งเน้นศึกษาอิทธิพลของปัจจัยในการกลึงปอกเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติก เกรด AISI 316 และเหล็กกล้าไร้สนิม    มาร์เทนซิติก เกรด AISI 420 ที่มีผลต่อการสึกหรอของมีดกลึงคาร์ไบด์เคลือบผิวด้วยวิธี CVD มีการออกแบบการทดลองและวิเคราะห์ผลทางสถิติโดยโปรแกรม Minitab และงานวิจัยนี้ได้นำเสนอแบบจำลองโครงข่ายประสาทเทียมแบบแพร่กระจายย้อนกลับในการทำนายค่าการสึกหรอของมีดกลึง ฝึกหัดด้วยวิธี Levenberg-Marquardt (trainlm) กำหนดให้ปัจจัยนำเข้า (Input) ได้แก่ความ    เร็วตัด อัตราป้อน และความลึกในการตัด ส่วนผลลัพธ์ (Output) ได้แก่การสึกหรอของมีดกลึงแบบ Flank wear ผลการทดลองพบว่าผลกระทบของปัจจัยหลักและปัจจัยร่วมส่งผลต่อค่าการสึกหรอของมีดกลึงอย่างมีนัยสำคัญ และผลการใช้โครงข่ายประสาทเทียมแบบแพร่กระจายย้อนกลับในการทำนายค่าการสึกหรอของมีดกลึง พบว่ามีค่าเฉลี่ยของค่าความผิดพลาดกำลังสองจากการฝึกหัดมีค่าเท่ากับ 1.23414e-4 และการทดสอบมีค่า 1.50536e-4 สำหรับการตัดเฉือนเหล็กกล้าไร้สนิมออสเทนนิติก เกรด AISI 316 ส่วนการตัดเฉือนเหล็กกล้าไร้สนิมมาร์เทนซิติก เกรด AISI 420 มีค่าเฉลี่ยของค่าความผิดพลาดกำลังสองจากการฝึกหัดมีค่าเท่ากับ 1.45619 e-4 และการทดสอบมีค่า 1.95559e-4 ซึ่งสามารถทำนายค่าได้อย่างแม่นยำและมีค่าความผิดพลาดต่ำ สามารถช่วยวางแผนและการผลิตชิ้นส่วนได้อย่างเหมาะสม เพื่อลดการสิ้นเปลืองเครื่องมือตัด ซึ่งส่งผลต่อต้นทุนการผลิต