เทคนิคการบีบอัดไฟล์ MPEG-2

Abstract

บทคัดย่อ

สัญญาณของโทรทัศน์ดิจิตอลความละเอียดมาตรฐาน(SDTV: Standard Definition Television) มีอัตราของ ข้อมูล 270 Mbps ซึ่งอัตราของข้อมูลที่ได้นั้นมีมาก ซึ่งไม่สามารถนำไปออกอากาศ จึงจำเป็นต้องมีกระบวนการบีบ อัดสัญญาณของโทรทัศน์ดิจิตอลก่อนที่จะทำการส่งออกอากาศ ซึ่งอัตราข้อมูลขนาด 270 Mbit/s จะถูกบีบอัดให้ เหลือเพียง 2-6 Mbit/s โดยการบีบอัดข้อมูลนั้น มีการกระทำอยู่สองลักษณะคือ การตัดส่วนที่เกินออก หรือ การตัด ส่วนที่ไม่จำเป็นออก โดยในกระบวนการบีบอัดนั้นจะใช้เทคนิค เช่น การลดระดับการควอนไทซ์จาก 10 บิต เหลือ 8 บิต, การตัดขอบของภาพในแนวตั้ง และแนวนอนออก, การลดระดับความละเอียดของสีลงให้เหลือ 4:2:0, การใช้ เทคนิค DPCM กับภาพเคลื่อนไหว, การใช้เทคนิค Discrete Cosine Transform, การใช้เทคนิคการสแกนแบบ ซิก – แซก, และการเข้ารหัสฮัฟฟ์แมน เป็นต้น ซึ่งกระบวนการของการตัดส่วนที่เกินออกไม่ทำให้ข้อมูลสูญเสีย คุณภาพไป แต่ในกระบวนการของการตัดส่วนที่ไม่จำเป็นออกทำให้เกิดการสูญเสียคุณภาพของภาพไปบ้างบางส่วน

คำสำคัญ : อัตราข้อมูล, บีบอัด, การออกอากาศ, บิต, พิกเซล

Abstract

Standard Definition Television (SDTV) signal have a data rate of 270 Mbit/s. This data rate is much too high for broadcasting purposes, which is why they are subjected to compressive process before transmission. The data rate of 270 Mbit/s must be compressed to 2-6 Mbit/s. To compress data, it is possible to remove redundant or irrelevant. In compressing process, it used techniques following: 1) reducing the quantization from 10 to 8 bit, 2) omitting the horizontal and vertical blinking intervals, 3) reducing the vertical color resolution (4:2:0), 4) moving the movies by DPCM technique, 5) transforming technique using Discrete Cosine, 6) scanning technique using Zig-Zag method and 8) coding technique using Haffman method. Thus, the redundancy reductions are not loss in information but irrelevance reductions are few losses in information.

Keywords : Data rate, Compression, Broadcast, Bit, Pixel