การวิเคราะห์ความถี่และแนวโน้มของฝนสูงสุดในจังหวัดแม่ฮ่องสอน

##plugins.themes.bootstrap3.article.main##

อมเรศ บกสุวรรณ

摘要

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ความถี่และแนวโน้มของปริมาณฝนสูงสุดในรอบปีการเกิดต่างๆในพื้นที่จังหวัดแม่ฮ่องสอนซึ่งสามารถนำมาประยุกต์ใช้เป็นข้อมูลสำหรับประเมินพื้นที่เสี่ยงภัยจากอุทรภัยและแผ่นดินถล่มเนื่องจากฝนสูงสุดโดยทำการศึกษาลักษณะภูมิประเทศและสภาพการใช้พื้นที่ รวบรวมข้อมูลน้ำฝนวิเคราะห์ความถี่และแนวโน้มของฝนสูงสุดตามวิธีกัมเบลนำข้อมูลที่ได้มาประเมินพื้นที่เสี่ยงภัยจากการเกิดฝนสูงสุด พบว่าจังหวัดแม่ฮ่องสอนนี้พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นภูเขา เมื่อปริมาณฝนสูงสุด 115 มิลลิเมตร โดยประมาณจะอัตราการไหลหลากของน้ำป่าอย่างรุนแรงเนื่องจากพื้นที่มีความลาดชันมาก บริเวณอำเภอปาย และการเกิดดินถล่มส่วนใหญ่เป็นผลมาจากปริมาณน้ำฝนสูงสุดในรอบการเกิดซ้ำที่ 100 ปี ซึ่งวงจรที่ปรากฏให้เห็นโดยส่วนมากจะเกิดในรอบ 2-3 และ 5-6 ปี

##plugins.themes.bootstrap3.article.details##

栏目
Research Articles

参考

ชลประทาน.กรม, 2539. กองถุกกวิทยา, การวิเคราะห์ปริมาณน้ำนองสูงสุดด้วยหลักความถี่การเกิด,กรุงเทพฯ.

สุดารัตน์ กำปลิว, 2542. ขนาดและความถี่ของน้ำหลากในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิตภาควิชาวิศวกรรมแหล่งน้ำบัณฑิตวิกขาลัยจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.

วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีสิ่งแวดล้อม. กระทรวง, 2541.สำนักนโยบายและวางแผนสิ่งแวดล้อม. รายงาน

ฉบับสุดท้ายโครงการศึกษาและวิจัยเพื่อกำหนดพื้นที่เสี่ยงภัยต่อการเกิดอุทกภัย และภัยธรรมชาติในเขตลุ่มน้ำภาคเหนือ, กรุงเทพๆ.

อมเรศบกสุวรรณ, 2546. สภาพความแห้งแล้งในลุ่มน้ำยม.วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภากวิชาวิศวกรรมแหล่งน้ำ บัณฑิตวิทยาลัย จพาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,กรุงเทพฯ.

วิโรจน์ ชัยธรรม, 2536. อุทกวิทยา.มหาวิทยาลัยขอนเก่น,ขอนเเก่น.

วีรพล เต้มสมบัติ, 2528. อุทกวิทยาประยุกต. ฟิสิกส์เซนเตอร์การพิมพ์, กรุงเทพฯ.

CHOW, V.T., 1964. Hand book of Applied Hydrology.New York : McGraw-Hill.

Yejevich, V., 1997. Probability and Statistics in Hydrology.2"d Printing. Michigan : LithoCrafters.