การศึกษาพฤติกรรมการถ่ายเทความร้อนในช่วงฤดูร้อนของพื้นคอนกรีต และพื้นที่สีเขียวที่มีผลต่ออาคาร

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการถ่ายเทความร้อนในช่วงฤดูร้อนของพื้นคอนกรีต
และพื้นที่สีเขียวที่มีผลต่ออาคาร โดยเก็บข้อมูลอุณหภูมิในแต่ละชั้นความหนาของพื้นผิวทั้ง 2 แบบ ที่ระดับความลึก
-15.00 ซม., -7.50 ซม.และ 0.00 ซม.ตามลำดับ และอุณหภูมิแวดล้อม ซึ่งเก็บข้อมูลอุณหภูมิเมื่อครบ 1 นาที เป็นเวลา
24 ชั่วโมง ต่อเนื่องกันเป็นเวลา 7 วัน ภายใต้เงื่อนไขสภาพพื้นที่แบบชานเมือง ไม่มีอาคารสูง อาคารมีขนาดไล่เลี่ยกัน
พื้นผิวรอบอาคาร ร้อยละ 30 จากพื้นที่ทั้งหมดร้อยละ 100 โดยสภาพอากาศเป็นวันที่มีแดดออกจัด เพื่อต้องการนำข้อมูลอุณหภูมิที่เกิดขึ้นในระดับความลึกที่แตกต่างกันของพื้นผิวเดียวกันและที่พื้นผิวแตกต่างกันในระดับความลึกเดียวกัน            ของช่วงเวลากลางวันและกลางคืน มาอธิบายการถ่ายเทความร้อนตามเงื่อนไขที่กำหนด โดยใช้สมการการแพร่วิเคราะห์อุณหภูมิที่เกิดขึ้นกับอาคาร จากการศึกษา พบว่า การถ่ายเทความร้อนในแนวดิ่งของพื้นที่ต่างชนิดกันส่งผลให้อุณหภูมิถ่ายเทไม่สมบูรณ์เนื่องจากมีการสกัดกั้นการถ่ายเทความร้อนเข้าสู่พื้นชั้นถัดไปด้วยเหตุนี้จึงส่งผลให้การถ่ายเทความร้อนในแนวราบที่เป็นพื้น  ชนิดเดียวกันทำได้ดีกว่าการส่งต่อเข้าสู่พื้นอาคาร ฉะนั้นพื้นอาคารที่ถูกรายล้อมด้วยพื้นที่สีเขียวจึงมีความร้อนสะสมน้อยกว่า พื้นอาคารที่ถูกรายล้อมด้วยพื้นคอนกรีตเป็นเหตุให้ในช่วงฤดูร้อนพื้นคอนกรีตบริเวณโดยรอบอาคารสะสมความร้อนให้กับพื้นอาคารสูงกว่าพื้นที่สีเขียว ทั้งในช่วงเวลากลางวันและเวลากลางคืน