อิทธิพลตัวแปรการเชื่อมฟริกชั่นสเตอร์ต่อสมบัติรอยต่อเกยของอลูมิเนียมผสมและเหล็กกล้า

บทคัดย่อ

รอยต่อเกยระหว่างอลูมิเนียมผสมเบอร์ A5083 และเหล็กกล้าคาร์บอนต่ำเบอร์ SS400 ได้ถูกทำการเชื่อมด้วยกระบวนการเชื่อมแบบฟริกชั่นสเตอร์ภายใต้การเปลี่ยนแปลงตัวแปรการเชื่อม เช่น ความเร็วรอบของเครื่องมือ ความเร็วในการเชื่อม และความลึกของตัวกวนที่สอดเข้าไปในเนื้อวัสดุ ผลการทดลองพบว่าการเปลี่ยนแปลงตัวแปรการเชื่อมทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของโครงสร้างจุลภาคบริเวณอินเทอร์เฟสของรอยต่อและส่งผลทำให้มีการเปลี่ยนแปลงสมบัติทางกลของรอยต่อ การเพิ่มความเร็วรอบของตัวกวนทำให้เกิดการก่อตัวของสารประกอบกึ่งโลหะระหว่างเหล็กกับอลูมิเนียมชนิด FeAl[subscript3] ที่อินเทอร์เฟสของรอยต่อ การเพิ่มความเร็วในการเชื่อมสามารถเพิ่มความแข็งแรงของรอยต่อเนื่องจากสารประกอบกึ่งโลหะที่มีความเปราะที่ก่อตัวบริเวณอินเทอร์เฟสมีปริมาณลดลง อย่างไรก็ตามการเพิ่มความเร็วการเชื่อมมากเกินไปทำให้เกิดจุดบกพร่องที่อินเทอร์เฟสของรอยต่อ การเพิ่มความลึกของตัวกวนทำลายความแข็งแรงของรอยต่อ เนื่องจากความลึกของตัวกวนที่เพิ่มขึ้นทำให้ปริมาณของสารประกอบกึ่งโลหะที่มีความเปราะและขนาดของจุดบกพร่องที่เกิดที่อินเทอร์เฟสของรอยต่อเพิ่มขึ้น