การเปรียบเทียบตัวแบบพยากรณ์อนุกรมเวลาระหว่างตัวแบบผสมกับตัวแบบเดี่ยวเพื่อการพยากรณ์จำนวนสายโทรเข้ารายวัน

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความถูกต้องการพยากรณ์ของวิธีการพยากรณ์จำนวนสายโทรเข้ารายวัน โดยวิธีการพยากรณ์ที่ทำการศึกษามี 3 วิธี ได้แก่ 1) วิธีบ็อกซ์-เจนกินส์ประกอบด้วยตัวแบบ SARIMA และตัวแบบ SARIMAX 2) วิธีโครงข่ายประสาทเทียม และ 3) วิธีผสมระหว่างตัวแบบ SARIMAX และโครงข่ายประสาทเทียม ข้อมูลที่นำมาใช้ในการศึกษาเป็นข้อมูลอนุกรมเวลารายวันของจำนวนสายโทรเข้าไปที่ศูนย์บริการลูกค้าของบริษัทแห่งหนึ่ง ซึ่งแบ่งข้อมูลเป็น 2 ชุด คือ ข้อมูลในอดีตตั้งแต่เดือนมกราคม พ.ศ.2559 ถึง เดือนธันวาคม พ.ศ.2561 เพื่อคัดเลือกตัวแบบที่เหมาะสมที่สุด และ ข้อมูลในอดีตตั้งแต่เดือนมกราคม พ.ศ.2562 ถึง เดือนธันวาคม พ.ศ.2562 เพื่อเปรียบเทียบความแม่นยำของค่าพยากรณ์ที่ได้ โดยเกณฑ์ที่ใช้ในการเปรียบเทียบความคลาดเคลื่อนของการพยากรณ์คือ ค่าเฉลี่ยของค่าสัมบูรณ์เปอร์เซ็นต์ความคลาดเคลื่อน (MAPE) ผลการศึกษาพบว่า ตัวแบบที่มีค่า MAPE ต่ำสุดคือตัวแบบผสมระหว่าง SARIMAX และ โครงข่ายประสามเทียม ซึ่งเท่ากับ 24.02% ซึ่งน้อยกว่าตัวแบบ SARIMAX ตัวแบบโครงข่ายประสาทเทียม และตัวแบบ SARIMA ซึ่งมีค่า MAPE เท่ากับ 24.06%, 43.70%, 44.97% ตามลำดับ จะเห็นได้ว่าตัวแบบผสมมีความแม่นยำในการพยากรณ์มากกว่าตัวแบบเดี่ยว โดยตัวแบบผสมที่ได้สามารถนำไปพยากรณ์จำนวนสายโทรเข้ารายวันล่วงหน้าสำหรับใช้เป็นข้อมูลประกอบการวางแผนการกำลังคนทำงานของศูนย์บริการข้อมูลลูกค้าที่เหมาะสมในอนาคต