การวิเคราะห์ความเสี่ยงของ PM2.5 และ PM10 กรณีศึกษาเมืองขอนแก่น

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาความสัมพันธ์ของฝุ่นละอองขนาดไม่เกิน 2.5 ไมครอน (PM2.5) และฝุ่นละอองขนาดไม่เกิน 10 ไมครอน (PM10) กับตัวแปรต่าง ๆ เพื่อหาแบบจำลองและการแจกแจงที่เหมาะสมสำหรับ PM2.5 และ PM10 บนตัวแปรร่วม และประเมินความเสี่ยงของการเกิดมลพิษทางอากาศด้วยทฤษฎีค่าสุดขีด กรณีศึกษาเมืองขอนแก่น ผลการวิจัยพบว่า ตัวแปรที่ส่งผลต่อ PM2.5 คือ PM10 NO₂ CO และ O₃ ส่วนตัวแปรที่ส่งผลต่อ PM10 คือ PM2.5 NO₂ และ O₃ เมื่อใช้การแจกแจงค่าสุดขีดนัยทั่วไปในการวิเคราะห์ข้อมูลสุดขีดรายเดือน พบว่าสำหรับข้อมูลของ PM2.5 บนตัวแปรร่วม ได้แบบจำลองที่เหมาะสมคือ  เมื่อ = -7.01+0.31(PM10)+0.21(NO₂)+9.16(CO)+0.22(O₃),  และ  ซึ่งมีการแจกแจงไวบูล สำหรับข้อมูลของ PM10 บนตัวแปรร่วม ได้แบบจำลองที่เหมาะสมคือ  เมื่อ  = -13.37+0.75(PM2.5)+0.27(NO₂)+0.42(O₃),  และ ซึ่งมีการแจกแจงกัมเบล และเมื่อใช้การแจกแจงพาเรโตนัยทั่วไปวิเคราะห์ข้อมูลสุดขีดรายวัน พบว่าสำหรับข้อมูลของ PM2.5 บนตัวแปรร่วม ได้แบบจำลองที่เหมาะสมคือ  เมื่อ  = 21.85+0.11(PM10)+0.31(NO₂)-5.72(CO)-0.17(O₃) และ  ซึ่งมีการแจกแจงแกมมา สำหรับข้อมูลของ PM10 บนตัวแปรร่วม ได้แบบจำลองที่เหมาะสมคือ  เมื่อ  = 19.65+0.08(PM2.5)+0.08(NO₂)+0.13(O₃) และ  ซึ่งมีการแจกแจงแกมมา และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องสามารถนำผลของระดับการเกิดซ้ำไปประยุกต์ในการหามาตรการในการป้องกันและแก้ไขปัญหาเกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของการเกิดมลพิษทางอากาศได้