วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัยปทุมธานี

บทบรรณาธิการ

ผศ.ดร.นฤนาท ยืนยง — Wed, 10 Dec 2025 00:00:00 +0700

วารสารฉบับนี้เป็นเล่มที่ 2 ปีที่ 6 ประจำเดือนกรกฎาคมถึงธันวาคม พ.ศ. 2568 ซึ่งได้มีการดำเนินการเปลี่ยนแปลงชื่อจาก “วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยปทุมธานี” เป็น “วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพ มหาวิทยาลัยปทุมธานี” เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงขอบเขตที่ชัดเจนในเผยแพร่ และเตรียมความพร้อมสำหรับกาประเมินเพื่อเข้าสู่ฐาน TCI โดยได้รวบรวมบทความวิจัยคุณภาพจากหลากหลายสาขาทางวิทยาศาสตร์ ทั้ง การสาธารณสุข การพยาบาล อาชีวอนามัยและความปลอดภัย และด้านอื่น ๆ ที่บูรณาการเกี่ยวข้องกับสุขภาพหรือส่งผลกระทบต่อสุขภาพเพื่อเป็นแหล่งเผยแพร่องค์ความรู้ใหม่และส่งเสริมการวิจัยในวงการวิชาการ ในฉบับนี้ประกอบด้วย บทความวิจัย จำนวน 7 เรื่อง บทความทั้งหมดในฉบับนี้งสะท้อนถึงความร่วมมือทางวิชาการอันหลากหลาย ทางกองบรรณาธิการหวังเป็นอย่างยิ่งว่าผลงานวิจัยและบทความวิชาการในฉบับนี้จะเป็นประโยชน์ต่อ นักวิชาการ นักศึกษา บุคลากรทางการแพทย์ และผู้สนใจทั่วไป ทั้งในด้านการนำไปประยุกต์ใช้หรือต่อยอดการวิจัยในอนาคต
ผู้สนใจสามารถส่งบทความเพื่อพิจารณาตีพิมพ์ในวารสารฯ โดยศึกษารายละเอียดได้ที่ "คำแนะนำสำหรับผู้เขียน" ในเว็บไซต์วารสาร: https://ph01.tci-thaijo.org/index.php/PTUJST

ผลของการให้ความรู้แก่ผู้ป่วยโรคหัวใจ และหลอดเลือด ในการใช้ยาวาร์ฟารินต่อการควบคุมระดับไอเอ็นอาร์ ในหอผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลค้อวัง

ปาณิสรา คงดี — Sat, 05 Jul 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการให้ความรู้แก่ผู้ป่วยโรคหัวใจและหลอดเลือดในการใช้ยาวาร์ฟารินต่อการควบคุมระดับไอเอ็นอาร์ (INR) ก่อนและหลังการให้ความรู้ โดยมีกลุ่มตัวอย่างจำนวน 40 ราย ซึ่งเป็นผู้ป่วยโรคหัวใจและหลอดเลือดที่ได้รับการรักษาด้วยยาวาร์ฟารินและติดตามผลที่โรงพยาบาลค้อวัง เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลคือ แบบสอบถามและแบบเก็บข้อมูลระดับ INR วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ จำนวน ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าเฉลี่ย และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของปัจจัยที่เปรียบเทียบความรู้ก่อนและหลังการให้ความรู้ด้วยการทดสอบ Paired t-test และวิเคราะห์ข้อมูลระดับ INR โดยใช้สถิติ Repeated Measures ANOVA
ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ร้อยละ 70.00 มีอายุมากกว่า 60 ปี ร้อยละ 77.50 จบระดับชั้นประถมศึกษา ร้อยละ 75.00 ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ร้อยละ 97.50 และผู้ป่วยทุกรายมีประวัติการใช้ยาวาร์ฟาริน เมื่อเปรียบเทียบการให้ความรู้พบว่าค่าเฉลี่ยก่อนการให้ความรู้อยู่ที่ 7.40 (S.D. = 1.61) และหลังให้ความรู้เท่ากับ 8.50 (S.D. = 1.26) ในส่วนของค่าเฉลี่ยของพฤติกรรมการใช้ยาวาร์ฟารินก่อนการให้ความรู้เท่ากับ 3.92 (S.D. = 0.42) และหลังการให้ความรู้เท่ากับ 4.26 (S.D. = 0.31) ในการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ พบว่า การให้ความรู้เรื่องการใช้ยาวาร์ฟารินมีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมการใช้ยาวาร์ฟารินและค่า INR อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
ดังนั้น ควรส่งเสริมการให้ความรู้เกี่ยวกับการใช้ยาวาร์ฟารินแก่ผู้ป่วยโรคหัวใจและหลอดเลือดอย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะในผู้สูงอายุเพื่อการควบคุมระดับ INR อย่างเหมาะสม

การประเมินโครงการพัฒนาทักษะ ความรู้ และศักยภาพของเจ้าหน้าที่ด้านควบคุมการติดเชื้อ โรงพยาบาลปทุมธานี ปีงบประมาณ 2567

วัทธิกร มั่นจิตร์, สุชาญวัชร สมสอน — Sat, 06 Sep 2025 00:00:00 +0700

การศึกษาวิจัยเชิงประเมินนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินโครงการพัฒนาทักษะ ความรู้ และศักยภาพของเจ้าหน้าที่ด้านควบคุมการติดเชื้อ โรงพยาบาลปทุมธานี ปีงบประมาณ 2567 ตามรูปแบบการประเมินโครงการของ CIPP Model กลุ่มตัวเป็นพยาบาลวิชาชีพที่เข้าร่วมโครงการพัฒนาทักษะ ความรู้ และศักยภาพของเจ้าหน้าที่ด้านควบคุมการติดเชื้อ โรงพยาบาลปทุมธานี ปีงบประมาณ 2567 จำนวน 43 ราย ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนพฤษภาคม - กันยายน 2567 เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้เป็นแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นจากการทบทวนวรรณกรรม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา สถิติ Paired t-test
การวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เป็นเพศหญิงทั้งหมด มีอายุเฉลี่ย 38.10 ปี และส่วนใหญ่ปฏิบัติงานในหอผู้ป่วยอายุรกรรม ร้อยละ 20.93 ผลการประเมินความสอดคล้องและความเหมาะสมของโครงการฯ ในด้านบริบท ปัจจัยนำเข้า กระบวนการ ผลผลิต และภาพรวม พบว่าอยู่ในระดับมากที่สุด โดยมีค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานตามลำดับ ดังนี้ บริบท (= 4.79, S.D. = 0.43), ปัจจัยนำเข้า (= 4.64, S.D. = 0.54), กระบวนการ (= 4.69, S.D. = 0.56), ผลผลิต ( = 4.77, S.D. = 0.53) และภาพรวมของโครงการ (= 4.72, S.D. = 0.50) ทั้งนี้ด้านบริบทได้รับคะแนนเฉลี่ยสูงสุด ทั้งนี้โครงการนี้มีความสอดคล้องและเหมาะสม แต่ควรเพิ่มระยะเวลาในการจัดอบรม กลุ่มตัวอย่างมีความรู้หลังเข้าร่วมโครงการสูงกว่าก่อนเข้าร่วมโครงการอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value < .001) และระดับความพึงพอใจของโครงการภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (= 4.72, S.D. = 0.48)
ดังนั้นในการดำเนินการควบคุมโรคในโรงพยาบาลควรมีการอบรมให้ความรู้แก่เจ้าหน้าที่ด้านควบคุมการติดเชื้ออย่างต่อเนื่อง โดยเพิ่มระยะเวลาในการจัดการอบรมในโครงการ รวมถึงสนับสนุนงบประมาณอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้โครงการสามารถดำเนินการได้อย่างต่อเนื่อง เปิดโอกาสให้ผู้เข้ารับการอบรมได้ฝึกทักษะเชิงปฏิบัติอย่างเพียงพอ นำไปสู่ความยั่งยืนในการพัฒนาศักยภาพของเจ้าหน้าที่ควบคุมการติดเชื้อในระยะยาว

ฤทธิ์ยับยั้งเชื้อแบคทีเรียที่ก่อให้เกิดสิว (Cutibacterium acnes) จากสารสกัดดอกกุหลาบมอญ

กิตติพงษ์ สงสาร, ธิดา ไชยวังศรี — Sat, 20 Sep 2025 00:00:00 +0700

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินฤทธิ์ยับยั้งแบคทีเรียของสารสกัดจากดอกกุหลาบมอญ (Rosa damascena) ต่อเชื้อ Cutibacterium acnes ซึ่งเป็นแบคทีเรียชนิดไม่ใช้ออกซิเจน(anaerobic bacterium) เป็นสาเหตุสำคัญของการเกิดสิวอักเสบ ซึ่งถือเป็นปัญหาผิวหนังที่พบได้บ่อยในประชากรทั่วไป ในการศึกษาครั้งนี้ผู้วิจัยได้หาค่าความเข้มข้นต่ำสุดที่สามารถยับยั้งการเจริญเติบโต (Minimum Inhibitory Concentration, MIC) และความเข้มข้นต่ำสุดที่สามารถฆ่าเชื้อ (Minimum Bactericidal Concentration, MBC) โดยใช้วิธี broth macro-dilution ที่ความเข้มข้นของสารสกัดเท่ากับ 200 100 50 25 12.5 6.25 3.125 1.5625 และ 0.78125 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร สารสกัดหยาบจากดอกกุหลาบมอญที่ใช้ในการทดลองนี้ ได้มาจากการสกัดด้วยเอทานอล 95 เปอร์เซ็นต์ และให้ผลผลิตร้อยละ 6.41 ของน้ำหนักดอกกุหลาบมอญแห้งที่ใช้ในการสกัด
ผลการทดลองพบว่า สารสกัดจากดอกกุหลาบมอญมีค่า MIC และ MBC เท่ากับ 6.25 มิลลิกรัมต่อมิลลิลิตร (mg/mL) ซึ่งบ่งชี้ว่าสารสกัดนี้มีความสามารถในการยับยั้งการเจริญเติบโตและฆ่าเชื้อ C. acnes ได้ที่ระดับความเข้มข้นดังกล่าว อย่างไรก็ตาม เมื่อนำผลการทดสอบมาเปรียบเทียบกับยาปฏิชีวนะเตตราไซคลีน พบว่ายาปฏิชีวนะเตตราไซคลีนมีค่า MIC และ MBC ที่ต่ำกว่าสารสกัดดอกกุหลาบมอญ คือ 30 ไมโครกรัมต่อมิลลิลิตร (µg/mL) แสดงให้เห็นว่ายาปฏิชีวนะเตตราไซคลีนมีประสิทธิภาพสูงกว่าสารสกัดดอกกุหลาบมอญอย่างมีนัยสำคัญ แต่การรักษาสิวโดยเฉพาะสิวอักเสบในปัจจุบันมีการใช้ยาปฏิชีวนะ มีประสิทธิภาพสูง แต่การใช้ยาปฏิชีวนะต่อเนื่องเป็นเวลานานอาจนำไปสู่ปัญหาเชื้อดื้อยา
ดังนั้นสารสกัดดอกกุหลาบมอญ จึงเป็นทางเลือกที่น่าสนใจสำหรับการพัฒนาเป็นผลิตภัณฑ์ดูแลผิวหรือยารักษาสิวในอนาคต การใช้สารสกัดธรรมชาติอาจช่วยลดการใช้ยาปฏิชีวนะ และลดความเสี่ยงของการเกิดเชื้อดื้อยา ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อสุขภาพของผู้ป่วยในระยะยาว

ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับทักษะในการขับขี่รถจักรยานยนต์ที่ปลอดภัย ของนักศึกษา คณะสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยปทุมธานี

สิทธิชัย สิงห์สุ, ณิชาภัทร เพ่งพัฒน์, กนกวรรณ ม่วงพูล — Mon, 20 Oct 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาแบบภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับทักษะการขับขี่รถจักรยานยนต์ที่ปลอดภัยของนักศึกษา คณะสหเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยปทุมธานี กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 146 คน ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล ความรู้การใช้กฎจราจร มีค่า KR20 เท่ากับ 0.85 และ ทักษะการขับขี่รถจักรยานยนต์ มีค่าความเชื่อมั่น 0.88 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ความสัมพันธ์โดยใช้สถิติไคสแควร์
ผลการศึกษา พบว่า ปัจจัยด้านความรู้ มีความสัมพันธ์กับทักษะการขับขี่รถจักรยานยนต์ที่ปลอดภัยของนักศึกษา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่า หน่วยงานที่เกี่ยวข้องสามารถใช้เป็นแนวทางกำหนดนโยบายการส่งเสริมความรู้ในการใช้กฎจราจรอย่างปลอดภัยในมหาวิทยาลัยให้แก่นักศึกษา เพื่อสร้างความตระหนักในการขับขี่จักรยานยนต์อย่างปลอดภัย ซึ่งจะนำไปสู่การมีทักษะการขับขี่จักรยานยนต์ที่ดีและปลอดภัยของนักศึกษาต่อไป

การศึกษาปัจจัยที่สัมพันธ์กับผลการปฏิบัติตามมาตรการปลอดภัยสำหรับองค์กร (COVID Free Setting) ของโรงพยาบาล ในสถานการณ์การแพร่ระบาดของ โรค COVID-19 ในประเทศไทย กรณี โรงพยาบาลสังกัดกระทรวงสาธารณสุข

นวรัตน์ อภิชัยนันท์, รุจิรา ไชยด้วง — Wed, 05 Nov 2025 00:00:00 +0700

ประเทศไทยกำหนดมาตรการ COVID Free Setting (CFS) เพื่อควบคุมปัจจัยเสี่ยง 3 ด้าน (สิ่งแวดล้อม ผู้ให้บริการ และผู้รับบริการ) ในช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรค COVID-19 ที่เกิดขึ้นทั่วโลก โดยสถานที่เสี่ยงซึ่งรวมกลุ่มบุคคล เช่น โรงพยาบาล ต้องประเมินความปลอดภัย การวิจัยเชิงสำรวจ (Survey Research) ที่ใช้วิธีการเก็บข้อมูลแบบหลากหลายวิธี (Multi-methodology) ครั้งนี้ ได้ศึกษาเชิงปริมาณแบบภาคตัดขวางเพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่สัมพันธ์กับผลการปฏิบัติตามมาตรการ CFS ของโรงพยาบาล และมาตรการที่ไม่สามารถดำเนินการได้ โดยใช้ข้อมูลผลการประเมินตนเองตามมาตรการ CFS ของโรงพยาบาลสังกัดกระทรวงสาธารณสุข 9,276 แห่ง ในดิจิทัลแพลตฟอร์ม Thai Stop COVID Plus วิเคราะห์ด้วยการทดสอบแบบฟิชเชอร์ (Fisher’s Exact Test) และแจกแจงความถี่แบบ Cross-tabulation มีการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพเกี่ยวกับกลไกขับเคลื่อนมาตรการด้วยกลยุทธ์ Partnership Investment Regulation Advocacy and Building capacity (PIRAB) เพื่อเป็นข้อมูลประกอบการจัดทำข้อเสนอแนวทางดำเนินการในอนาคต
ผลการศึกษา พบว่าประเภทโรงพยาบาล และการรับรองตามเกณฑ์มาตรฐาน GREEN and CLEAN Hospital (GCH) มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) กับผลการปฏิบัติตามมาตรการ CFS ของโรงพยาบาล โดยประเภทโรงพยาบาลมีความสัมพันธ์กับผลการปฏิบัติตามมาตรการ CFS ทั้งในภาพรวม และทุกด้านของมาตรการ ส่วนการรับรองตามเกณฑ์มาตรฐาน GCH มีความสัมพันธ์กับผลการปฏิบัติตามมาตรการ CFS ในภาพรวม ด้านสิ่งแวดล้อม และด้านผู้ให้บริการ โดยไม่พบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p>0.05) กับด้านผู้รับบริการ ซึ่งพบว่าโรงพยาบาลไม่สามารถทำให้บุคลากรทุกคนคัดกรองความเสี่ยงก่อนเข้าปฏิบัติงานทุกวัน และลงทะเบียนเข้า-ออกสถานที่ ร้อยละ 0.2 ไม่ทำความสะอาดฆ่าเชื้อ พื้นผิวสัมผัสร่วม และไม่กำกับติดตามให้ผู้รับบริการทุกคนปฏิบัติ Universal Prevention for COVID-19 และ Distancing Mask wearing Hand washing Testing and Application (DMHTA) ร้อยละ 0.1 โรงพยาบาลขนาดใหญ่ไม่มีระบบระบายอากาศที่ดี ร้อยละ 1.0 และโรงพยาบาลขนาดเล็กไม่ตรวจหาเชื้อ COVID-19 ในผู้ป่วยก่อนทำหัตถการที่มีความเสี่ยง ร้อยละ 0.4 ส่วนกลยุทธ์ PIRAB เหมาะสมเป็นกลไกขับเคลื่อนมาตรการสำหรับโรงพยาบาล มีข้อเสนอแนะว่าควรพิจารณาประเภทโรงพยาบาลในการกำหนดมาตรการ ให้ความสำคัญกับระบบระบายอากาศภายในอาคารโรงพยาบาล และควรผนวกมาตรการ CFS ในเกณฑ์มาตรฐาน GCH

การศึกษาลำดับความสำคัญของปัจจัยการเตรียมความพร้อมการตอบสนองต่อเหตุฉุกเฉินยานยนต์พลังงานไฟฟ้า (Battery Electric Vehicle: BEV) ของสถานีดับเพลิงในเขตลาดกระบัง

กมลวรรณ พรมชู, เสรีย์ ตู้ประกาย, วรพล สงชุม, นันท์นภัสร อินยิ้ม — Mon, 17 Nov 2025 00:00:00 +0700

ความปลอดภัยจากการใช้ยานยนต์พลังงานไฟฟ้าเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง ดังนั้นในการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินระดับความพร้อมในการตอบสนองต่อเหตุฉุกเฉินยานยนต์พลังงานไฟฟ้าของสถานีดับเพลิงในเขตลาดกระบัง และเพื่อวิเคราะห์ลำดับความสำคัญของปัจจัยที่ส่งผลต่อความพร้อมดังกล่าว โดยใช้แบบสอบถามสำรวจและการวิเคราะห์ข้อมูลเจ้าหน้าที่ดับเพลิงรวมกับการตรวจสอบรายการอุปกรณ์ ผลการวิจัยพบว่า บุคลากรมีประสบการณ์ในการปฏิบัติงานด้านการดับเพลิงสูง และได้รับการฝึกอบรมเกี่ยวกับยานยนต์พลังงานไฟฟ้าในระดับมาก แต่อุปกรณ์บางประเภทและคู่มือแนวทางการรับมือเหตุฉุกเฉินยานยนต์พลังงานไฟฟ้าเฉพาะรุ่นยังขาดแคลน การประเมินลำดับความสำคัญพบว่ามาตรฐานและขั้นตอนการปฏิบัติงาน เป็นปัจจัยหลักที่สำคัญที่สุด รองลงมาคือ อุปกรณ์และเทคโนโลยี และสุดท้ายคือ ความพร้อมของบุคลากร สะท้อนให้เห็นถึงจุดแข็งของสถานีดับเพลิงในด้านบุคลากร แต่ยังมีข้อจำกัดในด้านอุปกรณ์และระบบข้อมูลที่ต้องได้รับการปรับปรุง เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการตอบสนองต่อเหตุฉุกเฉินจากยานยนต์พลังงานไฟฟ้าได้อย่างครอบคลุม การวิจัยครั้งนี้จึงชี้ให้เห็นถึงความจำเป็นของการพัฒนามาตรฐาน ขั้นตอนการปฏิบัติงานให้ครอบคลุมยานยนต์พลังงานไฟฟ้าทุกรุ่น และอุปกรณ์เฉพาะ เช่น เครื่องตัดไฟฟ้าแรงสูง ถุงมือฉนวนไฟฟ้า อุปกรณ์รองรับแบตเตอรี่ เพื่อยกระดับประสิทธิภาพการตอบสนองต่อเหตุฉุกเฉินจากยานยนต์พลังงานไฟฟ้าได้อย่างครอบคลุมและปลอดภัยมากยิ่งขึ้น

ปัจจัยที่มีผลต่อการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช

นฤมล รอดพันธุ์ชู — Tue, 09 Dec 2025 00:00:00 +0700

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวางมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ผู้วิจัยได้เลือกศึกษากลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ในเครือข่ายหน่วยบริการสุขภาพปฐมภูมิของโรงพยาบาลนครศรีธรรมราชมหาราช อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช จำนวน 387 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม โดยดัชนีความสอดคล้อง (IOC) มีค่าเท่ากับ 0.98 และค่าความเชื่อมั่น (Reliability) ของแบบสอบถาม เท่ากับ 0.96 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติเชิงอนุมาน และการถดถอยพหุคูณ
ผลการศึกษาพบว่าอายุ, รายได้เฉลี่ยต่อเดือน, ความรู้ความเข้าใจทางสุขภาพ, การสื่อสารสุขภาพ, การตัดสินใจเลือกปฏิบัติที่ถูกต้อง, การจัดการตนเองเกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพ, พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองด้านการบริโภคอาหาร, พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองด้านการใช้ยา, พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองด้านการไปพบแพทย์ตามนัด และ พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเอง มีผลต่อค่าระดับน้ำตาลในเลือดช่วงอดอาหาร (Fasting Blood Sugar ;FBS) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (R² =0.632, p-value < 0.05) และอายุ, การเข้าถึงข้อมูลสุขภาพ, ความรู้ความเข้าใจทางสุขภาพ, การสื่อสารสุขภาพ, การตัดสินใจเลือกปฏิบัติที่ถูกต้อง, การจัดการตนเองเกี่ยวข้องกับการดูแลสุขภาพ, ความรอบรู้ด้านสุขภาพภาพรวม, พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองด้านการจัดการกับความเครียด, พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองด้านการใช้ยา, พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเองด้านการไปพบแพทย์ตามนัด และ พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเอง มีผลต่อค่าระดับน้ำตาลในเลือดเฉลี่ยสะสม Glycated hemoglobin (HbA1c) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (R² =0.712, p-value < 0.05)
ผลการศึกษาสามารถใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องนำไปใช้เป็นแนวทางในการกำหนดนโยบายหรือกิจกรรมเชิงรุกเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ในระดับพื้นที่